Wel ja, dan ben je ineens Sarah..

Nee, natuurlijk geen naamsverandering. Maar gewoon het uit blazen van 50 kaarsjes, als deze tenminste op mijn verjaardagstaart hadden gestaan. Donderdag de dertiende was het zover, deze mijlpaal. Een grappig ding hé, dat ouder worden. Toen ik een tiener was, dacht ik bij iemand van 50 .. poeh wat een leeftijd. Hoor mij nu, nog maar net 50 en ik begin al over vroeger te praten, hum!

Afijn, het enige wat ik de dagen ervoor te horen kreeg was dat mijn ouders rond elf uur op de koffie zouden komen. En dat ik zelf geen taart mocht maken. Voor de rest totaal geen informatie, niks, noppes, nada. Niet fijn hoor, voor iemand die graag alles zelf regelt. De donderdag brak aan, eindelijk zou ik te weten komen wat mijn cadeau was. Hoera, hoera, gefeliciteerd, kus kus en? Nou weer niks, serieus waar. Meneer stapte vrolijk onder de douche, om daarna de bestelde taart op te halen. Ongelofelijk toch?!

Uit de school geklapt.

Dan maar beginnen met het beantwoorden van felicitaties op Facebook. Altijd weer een feestje om al die berichtjes te lezen. Ook via WhatsApp komen de felicitaties binnen. En toen wist ik ineens wat de verrassing was. Want naast felicitaties en een gezellige dag, wenste deze lieve collega/vriend ons ook hele fijne dagen in Domburg toe, oeps..! Hij had natuurlijk verwacht dat dat al lang verteld was, wat ik ook hartstikke logisch had gevonden. Maar Johan had zich voorgenomen om tot het laatste moment te wachten met vertellen. Omdat ik dat ook zo bij hem had gedaan toen hij 50 werd. Alleen was er een klein verschilletje, wij vertrokken toen gelijk al in de ochtend en niet halverwege de middag. Maar goed, nu wist ik dus dat het Domburg zou worden en we zaterdagmiddag weer thuis zouden komen. Prima, dan nu taart.

De beide jongens hoefden pas later in de ochtend naar werk/school en konden gezellig een taartje mee eten. Natuurlijk moest er ook op mijn verjaardag geproost worden. En een bijpassende verjaardagsborrelplank maakte het feestje compleet. Johan had al geregeld dat mijn ouders de donder- en vrijdag voor vervoer en warm eten zouden zorgen. De jongens voor Zuna, de katten en de kippen. Dus op naar Domburg!

Vol verwachting..

Want in Zeeland was ik al even niet geweest en ik was natuurlijk ook reuze nieuwsgierig naar het hotel. Hopelijk met een paar droge dagen voor ons, en het liefst ook wat zon! Onderweg was het werkelijk bar en boos, en daardoor ook vroeg donker. Waardoor we het laatste deel van de autorit niet veel van de omgeving hebben meegekregen. Maar de aanblik van ons hotel maakte al veel goed, met de auto via een oprijlaan naar je hotel rijden geeft je gelijk zo’n heerlijk Dynasty gevoel. Parkeren, inchecken, spullen naar de kamer en richting bar, ons welkomskruidenbittertje verzilveren. Lekker met een bittergarnituur erbij, prima om mijn verjaardag mee af te sluiten.

En hoera, de volgende ochtend scheen de zon!

Domburg, het strand en Veere.

Na het zeer uitgebreide ontbijt wandelen we door Domburg naar het strand. Onderweg heel veel horeca maar ook hele mooie winkels. En zoals het vaak gaat, als je niet op zoek bent loop je er zo tegen aan. Nog even terug naar de auto om de oude winterjas om te ruilen voor de nieuwe en gelijk door naar het strand. Wat is dat toch heerlijk, zeker met het zonnetje erbij. Camera uit mijn oh zo fijne roze tas en fotograferen maar. Van zeelucht krijg je trek…of dorst, tijd voor een lekkere warme chocolademelk met slagroom. Heerlijk op het terras van een strandtent in het zonnetje, en dat in februari hé?! Vervolgens richting hotel waar we in de auto stappen voor wat sightseeing. En jullie weten het hé .. wanneer je in Zeeland bent, dan ga je naar Zoutelande! En weer door naar Veere … onderweg altijd kijkend of ik beestjes zie en jawel, ik had geluk.

Middelburg en dineren in Zee&Land.

Na Veere stond Middelburg op het programma, hier hebben we bij Fromagerie Forianne heerlijk geluncht. Een aanrader als je in de buurt bent.. net zoals deze prachtige bloemenzaak, Huis Van Bloemen. De naam kwam mij zo bekend voor maar ik kon er maar niet op komen, inmiddels ben ik erachter. Ik volg ze op Instagram, getipt door hun samenwerking met Lisanne. Met lege handen naar buiten komen is een hele prestatie, wat mij dan ook niet lukte. Een mooi vaasje en een paarse seringentak voor erin, gingen mee.

Terug naar Domburg en ons hotel, waar we ‘s-avonds konden aanschuiven voor een viergangen diner. Met net dat stukje persoonlijke aandacht, zoals een envelop met ons menu. Onze, nou ja Johan zijn naam handgeschreven en old skool dichtgemaakt met een lakstempel. Zee&Land, zoals het restaurant heet en waar de smaken van zee en land samenkomen. Absoluut de moeite waard om hier een tafel te reserveren, het mooie is dat je daarvoor geen hotelgast hoeft te zijn.

De volgende ochtend was het alweer tijd om uit te checken, nog een rondje Domburg en op naar Wateren. Het was heerlijk en wat hebben we het getroffen met het weer.